میرحسین موسوی
جالبه.
بعد از دو سال انتظار بالاخره یک اظهار نظر، آخرش هم توی Gmail Buzz بطور اتفاقی عکس زیر رو دیدم . البته نمی توان تایید یا رد کرد . اما در هر صورت آقای موسوی خیلی دیر به فکر این اظهار نظر افتادند . البته ان شا الله که از ته دل گفتند.
اما سوال اصلی
آقای موسوی چرا آن موقع که بارها و بارها هیلاری کلینتون از شما و رفقایتان حمایت کرد حرفی نزدید؟
چرا وقتی رئیس رژیم صهیونیستی شما و رفقایتان را بهترین سرمایه اسرائیل منحوس خواند دم برنیاوردید؟
چرا وقتی اوباما برای شما و رفقایتان ابراز نگرانی می کرد لب تر نکردید؟
چرا وقتی رقاصه ها و فراری های ضد انقلاب در دنیا هیاهو بپا می کردند ساکت بودید؟
چرا وقتی هیلاری کلینتون مستقیما از کمک نقدی چند میلیون دلاری به شما و رفقای سبزتان حرف می زد احساس خطر نکردید؟
چه شده که امروز این اظهار نظر را می شنویم!
البته مانند این گونه تفکر را قبل تر ها هم از میرحسین موسوی شنیده ایم!
آن موقع ارازل و اوباش و تروریست و منافق هایی را در خیابان دیدم در عاشورا. دیدم با چشم خود زنی را که دستمال آغشته به بنزین را به مردم می داد و می گفت با هر کدام یک سطل زباله آتش بزنید. نمی دانم آقای موسوی، در تفکرات شما اینان ملت خداجو هستند؟ کسی که به عزادار امام حسین حمله میکند خداجوست! من خودم آثار و بقایای این حمله را دیدم از نزدیک. دیدم بنرهای امام حسین را که نیمه سوخته بود. البته شما راست می گفتی ملت خداجو آمدند. با دیدن این وضع ملت خداجو در روز عاشورا مراسم ها را رها کردند و به قول شهید مطهری شمر زمان خود را شناختند و به خیابان آمدند تا عاشورا را بهتر درکنند. هیچ وقت صحنه های درگیری را فراموش نمی کنم. ماموری پلیس ضد شورشی را با موتور از مقابل من بردند که هیچ چیز ازش باقی نمانده بود. البته ملت خداجوی آقای موسوی این بلا را سرش آورده بودند.
بد نیست آقای موسوی یک تعریف جدید از ملت خداجو هم ارئه کنند!
با این دل پر از قصه چه کنیم
سبز می مانم تا ابد