حمله به ایران با تفنگ آبپاش
می شناسیمتان، همان یک درصد منفور
حدود یک سال پیش کسی فکر نمی کرد کار دنیا به اینجا کشیده شود. حکومت های دیکداتور منطقه دستخوش حوادثی این چنین شوند. حدود دو سال پیش هنگامی که آتش فتنه در تهران مشتعل بود، آمریکا ناگهان در یک تغییر رفتار دست آهنینش را از درون دستکش مخملی بیرون آورد و سر مست از حوادث تهران ذوق زده شد. و صد البته قرار بود با انتخاب اوباما چهره ی گاوچران آمریکا متغییر شود و البته او مامور شده بود تا با ملت ها با احترام رفتار کند و خوی گاوچرانی را تعطیل کند. اما شدت این ذوق زدگی تا بدان جا بود که یادشان رفت همه ی نقشه هایشان و البته شروع کردند به بلبل زبانی. آن روزها هیچ کس در هیچ کجای دنیا فکرش به امروز نمی رسید.
کمی عقب تر برویم، چند سال قبل، رایس وزیر امور خارجه وقت آمریکا طرح خاورمیانه بزرگ را روی میز قرار داد. از دیدگاه ایلات متحده وقت برقراری نظم نوین جهانی بود ... .
آن روز هم کسی فکر امروز را نمی کرد.
باز هم عقب تر برویم و به زمان کلینتون سفر کنیم. زمانی که یک آمریکایی وقتی در خیابان های خاورمیانه راه می رفت، غرور عجیبی وجودش را می گرفت. و ملت ها او را با حسرت نگاه می کردند. روزگاری که آمریکا در قوی ترین حالت خود بود، روزگاری که بیشتر ملت ها آرزوی آمریکایی شدن داشتند.
آن روز هم کسی فکر امروز را نمی کرد.
یک سال پیش زنگ خطر در وزارت خارجه آمریکا به صدا درآمد. مصر ...
ملت های تحت سلطه آمریکا یکی یکی از خواب غفلت بیدار شدند. ملت ها دیگر می خواستند خودشان باشند، خودشان سرنوشت خودشن را مشخص کنند. امام (ره) پیرامون این مسئله فرمودند: ... و شما ای مستضعفان جهان و ای کشورهای اسلامی و مسلمانان جهان، بپاخیزید ... و به سوی یک دولت اسلامی با جمهوری های ازاد و مستقل به پیش روید که با تحقق ان،همه مستبکران جهان را به جای خود خواهید نشاند و همه مستضعفان رو به امامت و وراثت ارض خواهید رساند .به امید ان روز که خداوند تعالی وعده فرموده است.
امام(ره) سی سال پیش این سخنان گهر بار را فرموده و عین ان را امروز مشاهده می کنیم.
جالب است که همواره شرق از غرب الگو میگیرد اما همین چندی پیش بود که معترضان امریکایی به برپایی چادر در پارک ها نمودند البته به تقلید از جادرهای جواان مصری در میدان قاهره !
اما رفته رفته اعتراضات در امریکا در حال مشتعل شدن است.جالب اینجاست که مردم امریکا در ابتدا چیز زیادی نمی خواستند،حرفشان این بود که چرا هزینه ای کشور را ما باید بدهیم و حالش را یک درصد ببرند. اما دیگر امروز اعتراضات به اصل نظام سرمایه داریست.نظامی که در ان حتی ثروت های ملی نیز غیر ملی می باشد.نظامی که هزینه های لشکر کشی ها و قلدرهایش را مردم عادی باید بدهند و لذت هایش طبقه حاکم.
امروز دیگر شکاف بین طبقه قلدر حاکم در ایالات متحده و مردم عادی بر همگان مبرهن است.اما جالب اینجاست که به جای انکه مسئولان امریکایی توان خود را بگذارند تا مسئله را به ظاهر حل کنند و در واقع نگران وضعیت بحرانی خود باشند هم چنان نگران ازادی و حقوق بشر در سوریه و ایران و ... می باشند.
شدت این نگرانی ها تا ان جاست که خانم کلینتون در برنامه های شبکه های فارسی ضد انقلاب شرکت می کند و از وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز تاسف میکند و صد البته ای کاش ابتدا ایشان از پنجره اتاقش بیرون را نگاه میکرد و وضعیت خیابان ها رو میدید و پس از ان تاسف می خورد.
چرا که امروز مستحق ترین ملت ها باری ابراز تاسف مردم مظلوم امریکا هستند.اما نکته بسیار جالب این ماجرا ان جاست که ایالت متحده ایران را تحدید به حمله نظامی هم میکند و اوباما دائم میگوید همه سناریو ها روی میز است.
در واقع همان حرف بوش را تکرار میکند و این جاست که عمق نگاه استراژیک اقا به مسئله در ابتدای ریاست جمهوری اوباما مشخص می شود.
اما هدف از نوشتن این یادداشت تنها طرح یک سوال است از مقامات آمریکایی.
ببخشید، شما با همان یک درصد حاکم در ایالات متحده می خواهید به ایران حمله کنید؟
یعنی مثلا خانم کلینتون قرار است M4 دست بگیرد و آقای اوباما سوار تانک شود و به ایران حمله کنند؟
جالب است که یک درصد سیصد میلیون نفر، می شود سه میلیون. و البته این سه میلیون هم تنها کاری که بلدند، قلدری و بی عدالتی و خون مردم را در شیشه کردن می باشد.
نگارنده فکر نمی کند که این یک درصد اصلا بتوانند با تفنگ آبپاش هم کار کنند چه برسد به توپ و تانک.
اما نکته جالبی که به نظر می رسد، احتمال حمله نظامی آمریکا به ایران است. اما نه به خاطر اسرائیل و حقوق بشر و بمب اتم و این ها که البته این ها همه بهانه اند. بلکه بخاطر سرپوش گذاشتن بر مسائل و مشکلات داخلی خود.
بهترین راه حل برای خروج از بحران آمریکا و غرب به راه انداختن یک جنگ اساسی در دنیاست.
یادم می آید هنگامی که دکتر عباسی میهمان ما بود. در پاسخ به سوالی پیرامون حمله نظامی آمریکا به ایران البته قبل از شروع اعتراضات در آمریکا فرمودند: اگر آمریکا تا چند ماه آینده نتواند مسائل اقتصادی خود را از راه های متعارف حل کند ناگذیر به حل آن از راه های نا متعارف و در حقیقت جنگ می باشد. در واقع یعنی تغییر اولویت مردم از معضلات اقتصادی به مسائل امنیتی. و بعد به شرح و بسط آن پرداختند.
کاش خانم کلینتون این یادداشت را ببیند و به سوال نگارنده ی این سطور پاسخ دهد.
و در پایان یادداشت یکی از پلاکاردهای دانشجویانی که به دور UCF اصفهان حلقه زدند را بازگو می کنم:
Threat is useless. We know you
The hateful 1%!
تهدید بی فایده است. ما شما را می شناسیم
یک درصد منفور!
علی شفیعی
دانشجوی مهندسی فناوری اطلاعات دانشگاه صنعتی همدان
