نه دی

اماممان را چقدر قبول داریم؟

امشب , جمعه (23/7/89) سومین قسمت مختارنامه را داد . تمرکز این قسمت بیشتر روی پذیرش  صلح از ناحیه امام حسن (ع) بود . تقریبا آخرهای این قسمت بود که جارچیان جار زدند حسن بن علی ردای خلافت را به معاویه داد و خود بیعت کرد . چند صحنه بعد پهلوان کیان را دیدیم که سوار بر اسب به پیش مختار آمد و در حالی که چشمانش کاسه ی خون بود گفت این صلح نامه نبود , ننگ نامه بود . چند لحظه بعد مختار به او گوشزد کرد که احساساتت را مهار کن و بدان حرفت کفر آمیز است . البته این حرف از روی ناراحتی بود اما بد نیست که کمی به روزش کنیم .

گاهی تصمیماتی که امام می گیرد برای ما غیر قابل درک است و حتی به فکر ما عقب نشینی در مقابل استکبار و مستکبر  و در نهایت تسلیم تلقی می شود . من فکر می کنم  باید با توجه به تصمیمی که امام گرفته است قواعد عقلی بیاوریم و رابطه منطقی ایجاد کنیم و در واقع به وظیفه ی خودمان یعنی اعتماد و در مراحل بالاتر تسلیم قلبی در برابر امام عمل کنیم . مانند سخن مختار . او با توجه به تصمیم امام حسن (ع) در جواب کیان که گفت : ما با خون خود معاویه را رسوا می ساختیم اظهار کرد که اگر امام می دانست که خون او معاویه را رسوا می سازد قطعا این کار را می کرد . این یعنی مختار تصمیم امام و در واقع خود امام را بطور کامل قبول دارد و پاسخش بر مبنای تصمیم امام رابطه ی منطقی را ایجاد کرد .