|
|
|
«رها کنیم... اگر کسی جرمی کرده قوه قضائیه بگیرد محاکمه کند ... هی نگوییم فلانی ...»
جمله بالا قسمتی از سخنان حجتالاسلام روحانی رئیس جمهور محترم کشورمان در کنفرانس خبری چند روز گذشته است. سخن بالا اگرچه به طور مستقیم بیان نشده اما بخوبی همگان متوجه شدند طعنهی رئیس جمهور خطاب به کسانی است که لب به انتقاد گشوده و ناراحتند از عزل و نصب متصلین به فتنه 88. شاید منظور رئیس جمهور محترم این باشدکه آقا رها کنید این بحثها را، کم از فتنه 88 کاسبی کنید و رقبای سیاسی خود را با این اتهام از میدان به در کنید. اگر کسی جرمی انجام داده قوه قضائیه بگیرد و محاکمه کند. اگر کسی را نگرفت یعنی او در فتنه 88 دخیل نبوده است. اما توجه به چند ابهام در منظور فرضی حجتالاسلام روحانی قابل تأمل است:
اول: حقیقت ماجرا در سال 88 را باید خوب درک کرد والا نمیتوان نقدها و دلسوزیهای دلسوزان انقلاب را هضم کرد. حقیقت این بود که حدود 8 سال پیش عدهای در این کشور فرصت را مناسب دیدند تا با تمام توان بر ساختارهای قانونی کشور که یادگار امام خمینی(ره) بود بتازند و کینههای خود از این نهادها را عملی کنند، رفته رفته کار جلو رفت و اصل نظام هدف قرار گرفت. حال سوال از حجتالاسلام روحانی این است که از چنین حادثه مهمی تنها با گذر 5 سال میتوان گذشت؟ آیا افرادی که دیروز نظام اسلامی را به جنایات مختلفی متهم میکردند و اصل نظام را هدف گرفته بودند امروز تغییر جهت دادهاند و مدافع و دلسوز نظام شدهاند؟
دوم: متاسفانه آقای رئیس جمهور فرمودهاند: "هر کس که توسط قوه قضائیه دستگیر نشده پس، از فتنه 88 پاک است." دو نکته در این باره قابل طرح است: اول آنکه وقتی افراد شاخص و مسئلهدار که کارهایشان در سال 88 مبرهن و واضح است را قوه قضائیه میگیرد همان دشمنان دوست نمای آقای رئیس جمهور هوارشان بلند میشود که آی جلوی آزادی را گرفتند، فلانی را بی جهت دستگیر کردند و چه و چه. حالا شما انتظار دارید در فضایی که این آقایان با روزنامههای زنجیرهای و شبکههای ماهوارهای ضد انقلاب همسویشان ایجاد میکنند قوه قضائیه بتواند عدالت را اجرا کند و هر آن کس که در فتنه 88 دست داشته را دستگیر کند، دوم آنکه اصلا دستگیری برای چه؟ وقتی همکاران محترم شما در دولت حتی از آن افرادی که به صورت شفاف در فتنه 88 شرکت داشتهاند، دستگیر شدهاند و پس از آن محاکمه و حتی مجازات نیز شدهاند در پستهای مختلف و حتی در جاهایی کلیدی استفاده میکنند، البته بدون توجه به استعلام از نهادهای امنیتی دیگر، طرح این بحث مصداق آب در هونگ کوبیدن است.
سوم: خیلی از افرادی که هم اینک برای خود آزادانه فعالیت میکنند و حتی بعضا مسئولیت دولتی هم میگیرند، در سال 88 فعالانه به فعالیت پرداخته اما راه را بلد بودهاند! در حقیقت این افراد به نوعی آتش بیار معرکه بودهاند بدون اینکه خود بوی دود بگیرند. نام برخی از این آقایان زیر بیانیهها و نامههای بیادبانه خطاب به رهبری موجود است. شاید عدهای بگویند نامه نوشتن که جرم نیست! مسئله همین جاست، ما با مجرم بودن یا نبودن کار نداریم، برای قبول مسئولیت در نظام اسلامی هر عقلی حکم میکند که شخص ابتدا باید آن نظام را قبول داشته باشد. کسی که در سال 88 بدون آنکه متهم شود با تمام توان و با استفاده از همه ظرفیتها تا آنجا که توانسته در ضربه به نظام اهتمام به خرج داده آیا عقلانی است که امروز در سطوح و لایههای مدیریتی قرار بگیرد؟
و دلایل دیگری که ان شاء الله در صورت نیاز در زمانهای دیگری به آنها خواهیم پرداخت.
در پایان یادمان نرود در سال 88 بر اثر تحریک عده ای چه خون های بی گناهی که بر زمین نریخت، چه آبرویی که ذره ذره با خون دل جمع شده بود از نظام اسلامی نرفت، چه ضررهای عظیم اقتصادی که بر اثر این فتنه بر مردم و نظام تحمیل نشد و چه امیدهایی که دوباره قوت گرفت بر براندازی نظام اسلامی از این شیوه و طریق ...
این عکس 377هزار بار لایک خورده
کل صفحه آزادی های یواشکی فقط 400هزار بار
فتوای آیت الله وحید خراسانی درباره
حرمت توهین به مقدسات اهل سنت
هر کس شهادت به وحدانیت خداوند متعال و رسالت خاتم انبیا – صلی الله علیه و آله و سلم – بدهد مسلمان است و جان و عرض و مال او مانند جان و عرض و مال کسی که پیرو مذهب جعفری است محترم است. و وظیفهی شرعی شما آن است که با گویندهی شهادتین هر چند شما را کافر بداند به حسن معاشرت رفتار کنید و اگر آنها به ناحق با شما رفتار کردند شما از صراط مستقیم حق و عدل منحرف نشوید؛ اگر کسی از آنها مریض شد به عیادت او بروید و اگر از دنیا رفت به تشییعجنازهی او حاضر شوید و اگر حاجتی به شما داشت حاجت او را برآورید و به حکم خدا تسلیم باشید که فرمود: «و لاَیَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّتَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى» و به فرمان خداوند متعال عمل کنید که فرمود: «و لاَتَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَیْکُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا» و السلام علیکم و رحمة الله».
میرزا علی ثقه الاسلام و 200 مجتهد دیگر را روسیه در کنسولگری خود در تبریز می خواهد اعدام کرد.
در عاشورای آن سال در تبریز 1000 نفر قمه زدند!
(در دوره ناصر الدین شاه)