نه دی

«رها کنیم... اگر کسی جرمی کرده قوه قضائیه بگیرد محاکمه کند ... هی نگوییم فلانی ...»

جمله بالا قسمتی از سخنان حجت­الاسلام روحانی رئیس جمهور محترم کشورمان در کنفرانس خبری چند روز گذشته است. سخن بالا اگرچه به طور مستقیم بیان نشده اما بخوبی همگان متوجه شدند طعنه­ی رئیس جمهور خطاب به کسانی است که لب به انتقاد گشوده و ناراحتند از عزل و نصب متصلین به فتنه 88. شاید منظور رئیس جمهور محترم این باشدکه آقا رها کنید این بحث­ها را، کم از فتنه 88 کاسبی کنید و رقبای سیاسی خود را با این اتهام از میدان به در کنید. اگر کسی جرمی انجام داده قوه قضائیه بگیرد و محاکمه کند. اگر کسی را نگرفت یعنی او در فتنه 88 دخیل نبوده است. اما توجه به چند ابهام در منظور فرضی حجت­الاسلام روحانی قابل تأمل است:

اول: حقیقت ماجرا در سال 88 را باید خوب درک کرد والا نمی­توان نقدها و دلسوزی­های دلسوزان انقلاب را هضم کرد. حقیقت این بود که حدود 8 سال پیش عده­ای در این کشور فرصت را مناسب دیدند تا با تمام توان بر ساختارهای قانونی کشور که یادگار امام خمینی(ره) بود بتازند و کینه­های خود از این نهادها را عملی کنند، رفته رفته کار جلو رفت و اصل نظام هدف قرار گرفت. حال سوال از حجت­الاسلام روحانی این است که از چنین حادثه مهمی تنها با گذر 5 سال می­توان گذشت؟ آیا افرادی که دیروز نظام اسلامی را به جنایات مختلفی متهم می­کردند و اصل نظام را هدف گرفته بودند امروز تغییر جهت داده­اند و مدافع و دلسوز نظام شده­اند؟

دوم: متاسفانه آقای رئیس جمهور فرموده­اند: "هر کس که توسط قوه قضائیه دستگیر نشده پس، از فتنه 88 پاک است." دو نکته در این باره قابل طرح است: اول آنکه وقتی افراد شاخص و مسئله­­دار که کارهایشان در سال 88 مبرهن و واضح است را قوه قضائیه می­گیرد همان دشمنان دوست نمای آقای رئیس جمهور هوارشان بلند می­شود که آی جلوی آزادی را گرفتند، فلانی را بی جهت دستگیر کردند و چه و چه. حالا شما انتظار دارید در فضایی که این آقایان با روزنامه­های زنجیره­ای و شبکه­های ماهواره­ای ضد انقلاب همسویشان ایجاد می­کنند قوه قضائیه بتواند عدالت را اجرا کند و هر آن کس که در فتنه 88 دست داشته را دستگیر کند، دوم آنکه اصلا دستگیری برای چه؟ وقتی همکاران محترم شما در دولت حتی از آن افرادی که به صورت شفاف در فتنه 88 شرکت داشته­اند، دستگیر شده­اند و پس از آن محاکمه و حتی مجازات نیز شده­اند در پست­های مختلف و حتی در جاهایی کلیدی استفاده می­کنند، البته بدون توجه به استعلام از نهادهای امنیتی دیگر، طرح این بحث مصداق آب در هونگ کوبیدن است.

سوم: خیلی از افرادی که هم اینک برای خود آزادانه فعالیت می­کنند و حتی بعضا مسئولیت دولتی هم می­گیرند، در سال 88 فعالانه به فعالیت پرداخته اما راه را بلد بوده­اند! در حقیقت این افراد به نوعی آتش بیار معرکه بوده­اند بدون اینکه خود بوی دود بگیرند. نام برخی از این آقایان زیر بیانیه­ها و نامه­های بی­ادبانه خطاب به رهبری موجود است. شاید عده­ای بگویند نامه نوشتن که جرم نیست! مسئله همین جاست، ما با مجرم بودن یا نبودن کار نداریم، برای قبول مسئولیت در نظام اسلامی هر عقلی حکم می­کند که شخص ابتدا باید آن نظام را قبول داشته باشد. کسی که در سال 88 بدون آنکه متهم شود با تمام توان و با استفاده از همه ظرفیت­ها تا آنجا که توانسته در ضربه به نظام اهتمام به خرج داده آیا عقلانی است که امروز در سطوح و لایه­های مدیریتی قرار بگیرد؟

و دلایل دیگری که ان شاء الله در صورت نیاز در زمان­های دیگری به آنها خواهیم پرداخت.

در پایان یادمان نرود در سال 88 بر اثر تحریک عده ای چه خون های بی گناهی که بر زمین نریخت، چه آبرویی که ذره ذره با خون دل جمع شده بود از نظام اسلامی نرفت، چه ضررهای عظیم اقتصادی که بر اثر این فتنه بر مردم و نظام تحمیل نشد و چه امیدهایی که دوباره قوت گرفت بر براندازی نظام اسلامی از این شیوه و طریق ...