نه دی

ماییم و نوای بی نوایی؛ بسم الله اگر حریف مایی

نه دی

ماییم و نوای بی نوایی؛ بسم الله اگر حریف مایی

9-Day.Blog.ir

دست نوشته ها، تحلیل ها و نقطه نظرات یک بنده حقیر...
http://drash.blogsky.com

بایگانی
آخرین مطالب
پایگاه مجازی فارسی زبان مقاومت اسلامی لبنان - حزب الله

پایگاه تحلیل های دانشجویی

عموروحاني

تسخیر سفارت بریتانیا-یادداشت میهمان

يكشنبه, ۲۰ آذر ۱۳۹۰، ۱۲:۰۰ ب.ظ

یادداشت میهمان : محمد حسین فرهادیان/ارشد روابط بین الملل دانشگاه تهران

http://olomc.blogfa.com

عقل روابط بین الملل یا شور دانشجویی؟

از تسخیر سفارت بریتانیا ی صغیر در تهران نزدیک به یک هفته می گذرد و در محفل های دانشجویی همچنان بحثی است داغ. نگارنده هم همچنان در برزخ عقل روابط بین المللی و شور دانشجویی گیر است. اما بالاخره باید گفت...

این رویداد دو جنبه دارد؛ جنبه ی دولتی و جنبه ی دانشجویی.

دولت ایران متعهد کنوانسیون وین 1961 مربوط به حقوق دیپلماتیک است و نه از نگاه غربی بلکه از نگاه  حقوق بین الملل اسلامی (یعنی اصل وفای به عهد) موظف به حفاظت و تضمین مصونیت اماکن دیپلماتیک است. از این رو باید به حفاظت از اماکن دیپلماتیک اقدام می کرد که توسط نیروی انتظامی به این عهد خود رونق داده است از سوی دیگر این رویداد باید توسط دولت نهی می شد که شد و از این بابت دولت به وظیفه ی خود عمل نموده است و فشار به دولت برای کاری غیر از این، تخلف است البته دولت نباید منفعل گردد و به این بهانه عزت را فراموش کند اما قرار نیست از این حادثه حمایت نماید. جنبه ی دانشجویی آن سهل و ممتنع است. از این بابت سهل است که می توان آن را به شور جوانی گره زد و قضیه را جمع کرد و از این بابت ممتنع است که فرهنگ دانشجویی با منطق و عاقبت اندیشی گره خورده است و چرایی آن و نتایج مورد نظر آن هنوز مشخص نیست و غبار برخاسته از این طوفان هنوز ننشسته است. اگر منظور تعطیلی سفارت انگلیس بود که مجلس شورای اسلامی به کاهش روابط و اخراج سفیر رای مثبت داد و عزم خود را برای سد کردن فعالیت های بریتانیا در ایران جزم کرده بود.  اخم غربی ها برای ایرانی، بیشتر از آنکه هراسناک باشد، فرح بخش است و حرکت به سوی سعادت و الگوبخشی به ملتها، هدف. دماسنج منطقه در دست نیست تا بتوان عمق الگوبخشی را سنجید که برونداد خارجی آن جز   این الگوبخشی نمی تواند باشد و اگر هدف قطع رابطه بوده است که زبان دیپلماتها این مختصر کدورت را مرتفع ساخته، دوباره  بازگشت به خانه ی اول مهیا می شود.

اما جنبش دانشجویی هم بازیگر مهمی است و این کار هم اصالت دانشجویی دارد و برآمده از حرکت دانشجویان و با زمینه ی دانشجویی است. همیشه تسخیر لانه ی جاسوسی شاخص و عَلَم جنبش دانشجویی بود و مثال و تمثیل این جنبش.  تسخیر سفارت انگلیس نیز در همزاد پنداری با آن تمثیل، به شوخی و جدی در نواهای دانشجویی مطرح بود. رکود فضای دانشجویی هم نیازمند یک راه نجاتی بود و هست. گاه فضای دانشجویی را دوره بندی کردند تا با تمایز هر دوره، وظایف و تکالیف دانشجویان نیز تفکیک و هویت جنبش دانشجویی در سال های اخیر مشخص گردد. گاه نیز با تکالیف و وظایف ثابت به دنبال اماره های آن گشته اند.  از این رو به نظر  جریان رکود جنبش دانشجویی و نوستالژی تسخیرلانه ی جاسوسی، انگیزه ی پنهان برای ورود به سفارت انگلیس در تهران  است. بی شک این حرکت نقطه ی عطفی برای جنبش دانشجویی خواهد بود اما شباهت آن بیشتر از ظاهر به 13 آبان 58 می ماند تا باطن. فضای انقلابی، انقلاب نو پا، شرایط آشفته ی کشور، دولت ناتوان و  غیر همراه، تاثیرگذاری تسخیر در سیاست آمریکا و... همه مجموعه ای از شرایط را می سازند که 13 آبان 58 را با 8 آذر 90 متمایز می کند.  شور دانشجویان قابل تقدیر است از سوی دیگر برای ورود خرده ای به دانشجویان وارد نیست اگر غبار بنشیند و مشخص شود چرا و چه کسانی ورود را رهبری می کردند. اما این سوال همچنان باقی است که دستاورد این ورود چیست؟

 

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۰/۰۹/۲۰

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی